Nikt nie woła

Nikt nie woła

reż.

Kazimierz Kutz

1960, 1 godz. 26 min
Historia miłosnej inicjacji: Bożek to młody akowiec, który nie zabił „czerwonego”, Lucyna – repatriantka. Spotkali się w małym miasteczku na Ziemiach Odzyskanych, gdzie ją przesiedlono, a on uciekł w obawie przed konsekwencjami za niewykonanie rozkazu. Rodzące się uczucie to dla obojga szansa na nowe życie, ale ich miłość nie jest łatwa – on jest wypalony, ona pusta. Na dodatek któregoś dnia w miasteczku pojawia się Zygmunt, dawny kolega Bożka z organizacji…

„To mój najważniejszy film” – mówi o nim reżyser Kazimierz Kutz. Jego adaptacja powieści Józefa Hena w warstwie ideowej stanowiła polemikę z Popiołem i diamentem Andrzeja Wajdy: Bożek to rewers Maćka Chełmickiego, bohater, który nie wykonuje rozkazu – wybiera życie. Zamiast tematyki politycznej – inicjacja erotyczna, opowiadanie „czasu miłości”, któremu konsekwentnie podporządkowana jest oryginalna, nowofalowa forma, przede wszystkim znakomite zdjęcia Jerzego Wójcika i muzyka autorstwa debiutującego w tej roli Wojciecha Kilara. Niegdyś film w dużej mierze niezrozumiany, skandal obyczajowy i artystyczny poddany ingerencjom cenzury, po latach doceniony jako jeden z najoryginalniejszych polskich filmów.

Scenariusz: Józef Hen
Zdjęcia: Jerzy Wójcik
Scenografia: Jarosław Świtoniak
Kostiumy: Marian Kołodziej
Muzyka: Wojciech Kilar
Dźwięk: Stanisław Piotrowski
Montaż: Irena Choryńska
Charakteryzacja: Halina Turant
Obsada: Zofia Marcinkowska, Henryk Boukołowski, Barbara Krafftówna, Halina Mikołajska, Aleksander Fogiel
Kierownictwo produkcji: Tadeusz Karwański
Produkcja: Studio Filmowe Kadr

Legenda
Konkurs Główny
Konkurs Młodego Kina
Przegląd Polskiego Kina Niezależnego
Sekcje pozakonkursowe