Gnoje

Gąsior, Mały, Wasyl, Kostek – mężczyźni około 30-letni – spotykają się w kawiarni Na Rozdrożu. Mocno pijani, wyruszaja Fordem Capri Gąsiora do przyjaciela z dzieciństwa – Cześka, który zaszył się na pustkowiu w górach. Ich perypetie w podróży to po części gra absurdalnych przypadków. Ale też ważna jest rola sprawcza Kostka, nieudanego pisarza, który próbuje układać fabułę, jakby bawił się żywymi marionetkami. Kostek utrzymuje, że kiedy Mały i Gąsior spali, Wasyl potrącił człowieka i uciekł. Już w górach psuje się samochód. O zmierzchu, na górskiej drodze Kostek bez powodu atakuje spotkanego WOPistę, Mały pomaga go obezwładnić, a Kostek zadaje żołnierzowiśmiertelny, jak się wydaje cios. Zszokowani bohaterowie uciekają gazikiem WOPisty. Potem jadą pustym nocnym pociągiem. Beztroska eskapada zmienia się w ucieczkę. Chcą ukryć się u Cześka i przeczekać.
Retrospekcje ukazują ich życie w latach 80-tych – aresztowanie Cześka za dezercję, wyjazd Gąsiora na saksy do Szwecji, balangi w stanie wojennym, spotkanie całej grupy z Kostkiem, złym duchem tej wyprawy.
Nie zastają Cześka w domu, więc na oślep błąkają się dalej. Są coraz bardziej zmarznięci (rzecz dzieje się zimą) i wymęczeni. Gąsior zaczyna chorować. Czesiek dowiaduje się o ich obecności w górach. Podąża ich śladem. Spotyka ścigających ich WOPistów. Okazuje się, że napadnięty żołnierz przeżył. Krańcowo wyczerpani docierają do schroniska. I tu nie obędzie się bez ataków przemocy. Po nagłym wkroczeniu policji Małemu i Gąsiorowi udaje się uciec. Ukrywają się w opustoszałej cerkwi, do której później dotrą Wasyl i Kostek. Okazało się, że policjanci zjawili się po kogoś innego. Kostek po drodze wyjawia Wasylowi, że ten potrącił nie człowieka lecz psa. Kiedy obaj dochodzą do cerkwi, Mały i Gąsior biorą ich za pościg i ukrywają się na strychu. Pod Gąsiorem załamuje się spróchniały strop, ginie na miejscu. Zjawia się Czesiek. Wasyl chce iść na pomoc. Kostek terroryzuje pozostałych odbezpieczonym pistoletem.
W szamotaninie pada strzał, śmiertelny dla Kostka. Wasyl w popłochu wybiega z cerkwi. Mały i Czesiek rozstają się, prawdopodobnie ostatecznie, nad zwłokami przyjaciół.

scenariusz: Andrzej Stasiuk, Jerzy Zalewski, Jacek Suchecki
zdjęcia: Paweł Wendorff
muzyka: Janusz Grudziński
scenografia: Jerzy Talik
dekoracja wnętrz: Andrzej Rafał Waltenberger
kostiumy: Hanna Ćwikło
montaż: Lucyna Dąbrowska
dźwięk: Krzysztof Grabowski
obsada: Olaf Lubaszenko, Mirosław Baka, Mariusz Bonaszewski, Piotr Bajor, Artur Żmijewski, Danuta Stenka, Jerzy Nowak
produkcja: Dr Watkins Sp.z o.o.
producent: Jerzy Zalewski, Andrzej Kiełczewski