Goto – wyspa miłośći (Goto, l’ile d’amour)

Grozo to złodziejaszek pnący się w górę absurdalnej drabiny społecznej archipelagu Goto, odciętego od cywilizacji za sprawą potężnego trzęsienia ziemi. Zajmuje się tak prozaicznymi czynnościami jak czyszczenie butów gubernatora, opieka na psami czy łapanie much. Jedynej otuchy dodaje mu marzenie o pięknej Glossii, uwięzionej w pułapce nieudanego małżeństwa z melancholijnym dyktatorem. „Goto – wyspa miłości” urzeka oprawą wizualną, a dziwaczne rekwizyty, nastrojowe krajobrazy i sfilmowane zwierzęta odgrywają na ekranie rolę tej samej wagi co aktorzy. Film, zakazany w komunistycznej Polsce i frankistowskiej Hiszpanii, jest być może najbardziej oryginalnym obrazem Borowczyka. „Goto – wyspa miłości” to surrealistyczne widoki, poetycka barwność i świetnie wykorzystany koncert organowy Händla.

Scenariusz: Walerian Borowczyk, Dominique Duvergé
Zdjęcia: Guy Durban
Montaż: Charles Bretoneiche
Muzyka: Georg Friedrich Händel
Obsada: Pierre Brasseur, Guy Saint-Jean, Ligia Branice, Jean-Pierre Andréani, Ginette Leclerc, René Dary
Produkcja: Louis Duchesne, René Thévenet