Ojciec królowej

Kawaler de Charentes otrzymuje od znajdującej się na łożu śmierci babki (z pochodzenia Polki) polecenie zawiezienia do Polski ważnego listu. Minister króla Ludwika XIV godzi się na wyjazd kawalera pod warunkiem, że podejmie się on misji sprowadzenia z Polski ojca królowej Marii Kazimiery, markiza d’Arquien. Ten niemłody, lecz jeszcze żwawy były kapitan szwoleżerów, kala dobre imię Francji, przebywając całymi dniami poza pałacem królewskim, najczęściej w karczmie przy winie i kartach. De Charentes przyjmuje propozycje i wyrusza do Polski nie wiedząc, że przydzielony mu służący Błażej otrzymał rozkaz zgładzenia w powrotnej drodze nieszczęsnego markiza. Sytuacja na dworze króla Jana III Sobieskiego jest dość skomplikowana. Królowa Marysieńka postanowiła, że jej ojciec musi otrzymać tytuł diuka i para Francji. Ponieważ Ludwik XIV zwleka z podjęciem decyzji, królowa prowadzi tajne pertraktacje w sprawie tytułu dla ojca z przedstawicielem cesarza Austrii. Równocześnie hetman Jabłonowski, chcąc opłacić wojsko i dążąc do zdobycia władzy królewskiej, bierze pieniądze zarówno od Francuzów, jak i Austriaków. Sam król, uwikłany w dworskie intrygi, snuje plany rozgromienia potęgi tureckiej. Na razie jednak, czekając na odpowiednią chwilę, udaje chorego. Taką oto sytuację polityczną zastaje kawaler de Charentes po przyjeździe do Polski. Zbliżając się do Wilanowa, w czasie bójki w karczmie, ratuje życie francuskiemu cyrulikowi, który okazuje się ojcem polskiej królowej. Wdzięczny markiz wprowadza kawalera do salonów Marysieńki. Tutaj de Charentes dowiaduje się, że ziemie jego babki zagarnęli Turcy mordując wszystkich krewnych. W tej sytuacji postanawia wypełnić królewską misję. Wraz z Błażejem wykrada markiza z pałacu, jednak ucieczka kończy się niepowodzeniem. De Charentes zmuszony jest do przedłużenia swojego pobytu w Polsce. Przebywając blisko dworu królewskiego dokonuje wielu szlachetnych czynów, zyskując sobie uznanie króla oraz Austriaków, nieświadomie zaś działając przeciwko Francji. Jednocześnie zakochuje się w pięknej Helenie, opiekunce markiza. Wkrótce król udaje się w pielgrzymkę, w czasie której "cudownie" zdrowieje i zręcznym manewrem przejmuje władzę nad wojskami, zgromadzonymi przez hetmana Jabłonowskiego. W królewskim orszaku znajdują się również d’Arguien i Helena. Kawaler de Charentes podąża za nimi sądząc, że zdoła tym razem porwać do Francji nie tylko markiza, lecz również jego opiekunkę. Po udanej ucieczce bierze pośpiesznie ślub z Heleną, ale u drzwi czekają już pachołkowie ambasadora Francji, którzy uprowadzają markiza i nowożeńców. W czasie drogi zostają jednak siłą zagarnięci na szlacheckie wesele. Kawaler de Charentes decyduje się wówczas pozostać w Polsce, markiz ostatecznie uchodzi z życiem, ginie natomiast niedoszły morderca – Błażej. Wojska królewskie szykują się do wyprawy na Wiedeń. U boku Jana III Sobieskiego wyrusza na wojnę także kawaler de Charentes…
Scenariusz filmu napisał na podstawie własnej sztuki z 1961 roku Jerzy Stefan Stawiński. Do przeniesienia jej na ekran przymierzał się jeszcze przed nakręceniem "Pasażerki" Andrzej Munk. Napisał nawet scenopis, filmu jednak nie zdążył zrealizować. Wojciech Solarz nie skorzystał z gotowego już scenopisu. Twierdził bowiem, że wersja Munka miała zbyt wiele odniesień do współczesnej sytuacji naszego kraju, które po 20 latach straciły swą aktualność. Zdjęcia do filmu kręcono w pałacu w Wilanowie, na zamku w Pszczynie, zaś pochód wojsk Sobieskiego na Wiedeń nakręcono w okolicach Krakowa i Tarnowa. [PAT]

scenariusz: Jerzy Stefan Stawiński
zdjęcia: Stefan Matyjaszkiewicz
muzyka: Maciej Małecki
scenografia: Bolesław Kamykowski
montaż: Jerzy Pękalski
dźwięk: Leonard Księżak
obsada: Anna Seniuk, Dorota Pomykała, Ignacy Machowski, Mariusz Dmochowski, Jan Englert, Ludwik Benoit, Kazimierz Brusikiewicz, Edmund Fetting, Wieńczysław Gliński, Emil Karewicz
kierownik produkcji: Urszula Orczykowska, Zygmunt Wójcik
produkcja: Zespół Filmowy "Kadr"