Kiedy w 1871 roku Verlaine spotyka młodego Rimbauda, uderza go młodzieńcza uroda i arogancki wygląd nastolatka; później odkrywa, że to właśnie poeta, który przysłał mu próbki swojej twórczości. Verlaine, sam poeta wysoce szanowany, orientuje się, że prace młodego Rimbauda są nadzwyczajne, chłopiec jest geniuszem. Dla Verlaine’a, niezadowolonego ze swego życia, Rimbaud staje się wentylem bezpieczeństwa, drogą ucieczki. Zaczynają coraz więcej czasu spędzać razem. Żona Verlaine’a – Mathilde, podejrzewa, że zostali kochankami, i grozi mężowi rozwodem. On zaś opuszcza żonę i wyjeżdża z Rimbaudem do Londynu. Jednak ich walka zaprowadzi Verlaine’a do więzienia, podczas gdy Rimbaud odjedzie do Afryki.