Dyptyk (Diptyque)

Z perspektywy czasu „Dyptyk” jawi się pod wieloma względami jako ucieleśnienie intymnego stosunku Borowczyka do kina. Widzimy dwie pozornie niezwiązane ze sobą narracje. Pierwsza z nich ukazuje starego rolnika, który w towarzystwie wyleniałego psa wraca starym gruchotem do domu. W tej części ujęcia nakręcone są z ręki, dźwięk to zapis na żywo, a czarno-biały obraz ma ziarnistą fakturę, co stanowi wyraźny kontrast z drugim wątkiem, na który składają się intensywnie kolorowe, żywe obrazy, przedstawiające rośliny doniczkowe i kocięta bawiące się w takt arii z „Carmen Bizeta”. Choć obie sceny są swoim całkowitym przeciwieństwem, zarówno pod względem formy, jak i stylu zestawione razem tworzą spójną całość.

Scenariusz: Walerian Borowczyk