Ja, Krzysztof

Film jest dokumentacją spektaklu Ja, Krzysztof, który odbył się w jednej z sal wystawowych MOCAK-u. W przestrzeni wideoinstalacji, na którą złożyły się sceny z dziennika Krzysztofa (część I – Pokój Krzysztofa i część II – Pokój Matki), aktorka Monika Niemczyk, wcielająca się w postać swojego brata, porusza się wokół widzów siedzących pośrodku sali. Jest jakby nieuchwytna, ponieważ znajduje się zbyt blisko. Wprost do widzów wypowiada tekst złożony z fragmentów listów Niemczyka z aresztu śledczego przy ulicy Montelupich w Krakowie i ze szpitala psychiatrycznego w Kobierzynie, prosi ich o interwencję, opiekę, życzliwy gest itp. (część III – Izolatka). W sposób radykalny zniesiony został tu podział na scenę i widownię. To przekroczenie granicy przestrzeni intymnej pozwala widzom wczuć się w sytuację człowieka pozbawionego wolności. W zamknięciu, które Niemczyk nazywał „dławiącym snem”, wraca do niego pamięć o życiu sprzed uwięzienia.

Spektakl stanowi próbę przyjrzenia się obrazom odkładającym się w ludzkim umyśle, niedającym o sobie zapomnieć, ulegającym zniekształceniom pod wpływem faktów, z którymi nie można się pogodzić itd. Ciekawe jest właśnie to deformowanie się pamięci, bo dzięki niemu zniekształcone zdarzenia są bardziej realne niż te utracone; nie można ich wykluczyć ani obejść. Pojawienie się Moniki Niemczyk w roli Krzysztofa stanowi najbardziej dramatyczny wgląd w tę pamięć.

obsada Monika Niemczyk, Tomasz Wygoda
scenariusz na podstawie dzienników Krzysztofa Niemczyka: Natalia Korczakowska
zdjęcia Adam Uryniak
montaż Adam Uryniak
scenografia Ewa Mroczkowska
dźwięk Krzysztof Nowak
muzyka Marcin Lenerczyk
charakteryzacja Magdalena Kij
kostiumy Marek Adamski
kierownik produkcji Jagna Strama