Neon

„Neon” opowiada historię warszawskich neonów od czasów przedwojennych po współczesność. Mówi o neonach, które oświetlały warszawskie ulice przed wojną, przedstawia historyczno-polityczny kontekst „neonizacji” stolicy w czasach realnego socjalizmu i los neonów po 89 roku.
Przyglądając się ich historii, reżyser opowiada o burzliwej przeszłości Polski w XX wieku, a w losach neonów widzi odzwierciedlenie mentalnych przemian, jakie następowały nad Wisłą na przestrzeni minionych dziesięcioleci. Gdy po I wojnie światowej Polska odzyskała niepodległość, w Warszawie pojawiły się pierwsze neony. Po 123 latach zaborów były światełkiem nadziei i symbolem odzyskiwanego blasku. Stały się częścią historii tego miasta – zniszczone w czasie II wojny światowej powróciły dopiero w czasach realnego socjalizmu.
Znów stanowiły symbol miasta odradzającego się do życia po wojennej tragedii. Ale neony były także paradoksem polskiego socjalizmu – w systemie, który przeciwstawiał się kapitalistycznej filozofii zachodu, neony były najbardziej niezwykłymi z reklam. Z czasem stały się symbolami miasta i punktami pozwalającymi łatwiej orientować się na jego mapie. Gdy nastąpił stan wojenny, wszystkie warszawskie neony wygaszono – tak jak mieszkańcy miasta, stały się one ofiarami politycznej decyzji komunistycznych władz. Większość z nich już nigdy nie odzyskała swojego blasku. Tym bardziej, że po latach, już w nowej Polsce, często były niszczone jako symbol ery politycznego zniewolenia.

scenariusz Eric Bednarski
zdjęcia Jacek Knopp. Andrzej Wojciechowski, Tomasz Król, Michał Pałka-Keff
montaż Rafał Samborski, Katarzyna Zajączkowska