Ośmioletni Kacper towarzyszy swojej Głuchej mamie w drodze do lekarza. Lekarz wykorzystuje obecność Kacpra do komunikacji z pacjentką – chłopiec po raz pierwszy staje się tłumaczem.

Dwaj nieletni bracia ukrywają przed światem, że ich ojciec cierpi na demencję czołowo-skroniową. Muszą się nim opiekować i zarządzać domem, aby pozostać razem.

„1 nanosekunda = 30 centymetrów, około 30 cm. Wyobrażanie sobie prędkości podróżującego światła mnie uspokaja”. Tracąca wzrok mama reżysera odwiedza swojego syna i jego dziewczynę. Szukając ukojenia nad morzem, odnajdują spokój w nieokiełznanej naturze. Tworzą nowy, niewypowiedziany język, zamieniając ostatnie chwile w pożegnanie ze światłem.

Aleks i Michał to dwójka wrażliwych chłopaków, których codzienność wypełniona jest przemocą. Jedyne, co mają, to siebie nawzajem. Z czasem Marcin, zmęczony rolą ofiary, zaczyna oddalać się od swojego przyjaciela. Wszechobecna natura staje się świadkiem rozpadu ich relacji.

Niko mieszka z ojcem, który traktuje lepiej żaby niż jego. Te obślizgłe zielone stworzenia sprawią, że Niko nie będzie już wiedział, gdzie się zaczyna jawa, a kończy sen.

Syn Emilii, zapytany, czym zajmuje się jego mama, odpowiedziałby, że mama ratuje pingwiny. W dniu wyjazdu Emilii na kolejną ekspedycję polarną chłopiec próbuje ją powstrzymać. Bohaterka staje przed dylematem – jak pogodzić swoje marzenia z potrzebami dziecka. Film jest debiutem reżysera.

Świtowe światło przecinają dźwięki siekiery. Oddech Helki, wczorajszej panny młodej, po raz ostatni miesza się z oddechami jej rodziny. Helka żegna się z ojcowizną i idzie przez wieś do domu swojego męża. Mimo ciszy podróży dziewczyna słyszy to, co nie zostało wypowiedziane. Film nawiązuje do historii z życia mamy reżyserki.