Andrzej Płocki

Scenograf. Urodzony w Warszawie. Na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych ukończył dwa fakultety: architekturę wnętrz i wystawiennictwo (1958). Członek legendarnego Studenckiego Teatru Satyryków.
Pracę w filmie zaczął jako asystent scenografa Bolesława Kamykowskiego przy „Pigułkach dla Aurelii”. Asystował mu przy kilku następnych tytułach. Zaprojektował wnętrza do „Złota” i „Jak być kochaną” Wojciecha Jerzego Hasa. Jako samodzielny scenograf (również projektant kostiumów) zadebiutował filmem Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego „Prawo i pięść”.
Współpracował przy „Popiołach” Wajdy. Jest autorem scenografii do kilkudziesięciu filmów kinowych i telewizyjnych. Pracował z Janem Łomnickim („Kontrybucja”, „Modrzejewska”), Januszem Morgensternem („Trzeba zabić tę miłość”), Wojciechem Solarzem („Trzecia granica”, „Bezkresne łąki”, „Legenda Tatr”), Kazimierzem Kutzem („Paciorki jednego różańca”), Kazimierzem Karabaszem („Cień już niedaleko”), Henrykiem Klubą („Gwiazda Piołun”), Krzysztofem Kieślowskim („Blizna”), Ryszardem Berem (serial tv „Lalka”). Niezwykle interesujący kształt wizualny zyskał dzięki niemu telewizyjny cykl adaptacji klasycznych rosyjskich opowiadań autorstwa Stanisława Lenartowicza („Fatalista”, „Poczmistrz”, „Upiór”). Jako współautor scenografii uczestniczył w tworzeniu magicznego świata filmów Wojciecha J. Hasa (II scenograf w „Lalce”, scenograf „Sanatorium pod Klepsydrą”). Pojawiał się na ekranie jako aktor w „Wielkiej miłości Balzaka” i „Bezkresnych łąkach” Solarza, a w „Lalce” Hasa zagrał Henryka Szlangbauma.
Jego najnowsza praca to scenografia (z Magdaleną Dipont) do telewizyjnego serialu Radosława Piwowarskiego „Stacyjka”. W przygotowaniu – „Meir Ezofowicz”.
Laureat nagrody za scenografię do „Sanatorium pod Klepsydrą” na FPFF w Gdańsku 1974 oraz (zespołowo) Nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za serial „Lalka” (1979).