WYSTAWA IPN: KINO I TEATR POD OKUPACJĄ
“Jestem przeciwny urządzaniu teatrów, kin i kabaretów dla Polaków. Po co im przypominać […] to, co utracili.” Joseph Goebbels, Minister propagandy III Rzeszy. Plenerowa wystawa jest próbą odpowiedzi na pytanie o skalę represji, jakie dotknęły polskich artystów filmowych i teatralnych podczas II wojny światowej z rąk okupantów. Plansze przedstawiają dzieje polskiej kinematografii w okresie 1894-1945. Od początków kina, przez jego rozkwit w dwudziestoleciu międzywojennym, po losy artystów filmowych i teatralnych pod okupacją niemiecką, sowiecką oraz na uchodźstwie (1939–1945).
Celem ekspozycji jest uświadomienie odbiorcy, jak dramatyczną cezurą dla polskiej sztuki filmowej i teatralnej była druga wojna światowa. Mimo pewnych nawiązań w drugiej połowie lat czterdziestych do estetyki „starego kina”, klimat i kontekst polityczny kinematografii powojennej stał się od niej na tyle odległy, że nie mogło być mowy o zachowaniu choćby symbolicznej ciągłości z okresem przedwojennym. Świat II Rzeczpospolitej Polskiej, którego uosobieniem w masowej wyobraźni było kino, stał się po 1945 roku bezpowrotnie utraconą Atlantydą.
Wystawę będzie można oglądać aż do do 7 października 2017 roku. Ekspozycję przygotowało Biuro Edukacji Narodowej IPN Oddział w Gdańsku. Partnerem jest Narodowe Archiwum Cyfrowe.
