Zezowate szczęście

Zezowate szczęście

reż.

Andrzej Munk

1960, 1 godz. 47 min

Opowiedziane w groteskowo-karykaturalnym ujęciu losy pechowego opor-tunisty, który – w różnych warunkach na przestrzeni dwudziestu lat – usiłuje przypodobać się aktualnym władzom. Wszelkie te próby „dobrze widzianych” metamorfoz kończą się fiaskiem: Piszczyk pozostaje antybohaterem – ko-lejnych bezkrytycznych „przemian” dokonuje zawsze za późno. Mężczyzna chce za wszelką cenę dostosować się do wymagań aktualnej sytuacji poli-tycznej, lecz z różnych powodów mu się to nie udaje.