Sławomira Łozińska

Urodzona 8 kwietnia 1953 w Warszawie. Absolwentka warszawskiej PWST im. Aleksandra Zelwerowicza (1975) i Podyplomowego Studium Menadżerów Kultury w Kolegium Gospodarki Światowej Szkoły Głównej Handlowej (1998).
Aktorka teatrów warszawskich: Narodowego (1973-86, 1988-90), Nowego (1990-94), Adekwatnego (1993-94). 1997-2003 koordynator pracy artystycznej w Teatrze Narodowym. W latach 1996-99 wiceprezes ZASP-u. Od 1997 bierze udział w pracach komisji stypendialnej Ministerstwa Kultury w dziedzinie upowszechniania kultury i teatru. Od kwietnia 2003 – członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
W jej dorobku jest kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych, telewizyjnych, w spektaklach Teatru Telewizji i Teatru Polskiego Radia. Grała w serialach Zbigniewa Chmielewskiego („Daleko od szosy”, „Ślad na ziemi”, „Blisko, coraz bliżej”), Jerzego Sztwiertni („Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy”), a ostatnio m.in. „Na dobre i na złe”; w filmach Wojciecha Marczewskiego („Klucznik”), Sławomira Idziaka („Seans”), Stanisława Jędryki („Jesienią o szczęściu”, „Sami dla siebie”, „Po własnym pogrzebie”), Jerzego Domaradzkiego („Planeta Krawiec”), Janusza Kijowskiego („Kameleon”), Krzysztofa Zanussiego („Brat naszego Boga”, „Dotknięcie ręki”, „Cwał”), Krzysztofa Krauze („Dług”).
Laureatka nagród aktorskich na Festiwalach Filmów Telewizyjnych w Olsztynie (1976, ’78, ’79), plebiscytu „20 młodych wybitnych Polaków” (1978), Nagrody Radiowej im. J. Warneckiego (1999), Nagrody m.st. Warszawy (2001). Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi i tytułem Zasłużony Działacz Kultury.