Panny z Wilka

Rok 1929. Wiktor Ruben (Daniel Olbrychski), przygnębiony nagłą śmiercią przyjaciela, za radą lekarza wyjeżdża na urlop. Odwiedza – po 15 latach nieobecności – miejsca swojej młodości: dom wujostwa i sąsiedni majątek Wilko, z którego mieszkankami, sześcioma siostrami, przeżył nigdyś niezapomniane wakacje. Wchodzący w smugę cienia mężczyzna chciałby powtórzyć tamto doświadczenie, ale spotkanie z pannami, teraz dorosłymi, w większość zamężnymi kobietami, uświadamia mu, że nigdy już nie będzie takiego lata… Pogodzony z nieuchronnością przemijania i swoją samotnością, opuszcza Wilko, a podczas przeprawy promem, symbolicznie, niby z Lete, rzeki zapomnienia, wypija łyk wody.
Mistrzowska adaptacja, jedna z najwybitniejszych w historii polskiego kina. Wzbogacenie opowiadania z lat 30. o perspektywę starego bohatera późniejszego Sérénité i postać samego Jarosława Iwaszkiewicza na ekranie sprawiły, że gorycz literackiego pierwowzoru zastąpiła nostalgia, a refleksyjny ton podkreśla muzyka Karola Szymanowskiego. Panny z Wilka to filmowy poemat o przemijaniu, jego nieuchronności i akceptacji, a jednocześnie zbiorowy portret kobiet kreślony przez znakomite aktorki (Maja Komorowska, Anna Seniuk, Stanisława Celińska, Krystyna Zachwatowicz, Christine Pascal). Znakomite zdjęcia Edwarda Kłosińskiego, scenografia Allana Starskiego i liczne nagrody, łącznie z nominacją oscarową dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.