Desperacja

reż.

Zbigniew Kuźmiński

1988, 1 godz. 50 min

Jesień 1862. Szef carskiej policji w Warszawie płk Huber usiłuje rozszyfrować działalność polskiej organizacji spiskowej. Policjanci przybywają do mieszkania studenta – malarza Marcina, po jego spotkaniu z emisariuszem z Paryża. Marcinowi udaje się uciec, pomocy udziela mu piękna dama, Katarzyna.
Katarzyna wynajmuje Marcinowi pracownię, zawiadamia o jego kryjówce przyjaciół. Powiadamia także pułkownika Hubera, który obiecał uwolnić jej męża z zesłania. Marcin po kolejnej demonstracji ulicznej zostaje osadzony w cytadeli, ale po interwencji Katarzyny szybko ją opuszcza. Po pewnym czasie Katarzyna zmienia kryjówkę kochanka i nie informuje o tym Hubera. Nalega, by Marcin zerwał z konspiracją i opuścił kraj.
Wybucha powstanie. W wymianie strzałów podczas bitwy ginie Marcin i odrzucony przez Katarzynę major Woroncow. Nad umierającym Marcinem pochyla się Katarzyna, która została aresztowana po odmowie wydania organizatorów spisku.

scenariusz: Kazimierz Radowicz, Zbigniew Kuźmiński
zdjęcia: Tomasz Tarasin
muzyka: Piotr Marczewski
scenografia: Jarosław Świtoniak
kostiumy: Zofia Pruchnicka
montaż: Maria Lebiedzik
dźwięk: Janusz Rosół
obsada: Maria Mielnikow-Krawczyk(Katarzyna), Krzysztof Ibisz(Marcin), Janusz Zakrzeński(pułkownik Huber), Leszek Zdybał(major Woroncow), Paweł Zawadzki(Daniłowski), Cezary Nowak(Asnyk)
kierownik produkcji: Jacek Szeligowski
produkcja: ZPPF – Zespół "Profil"

Legenda
Sekcje pozakonkursowe